7 jaar JaxX samenvatten in een blog is niet te doen maar een paar highlights vernoemen op 1 oktober 2022 kunnen we toch niet laten! We nemen jullie mee.
Het is juni 2015, ik rij naar het accountantskantoor van de familie Bleijenberg om de sleutels van de zaak op te halen. Er zit een sleutelhanger aan: een zakmesje. In vage te ontcijferen letters valt te onderscheiden: "met de complimenten van 'De Heksenketel". Ik grinnik. Met trillende handen van opwinding draai ik de sleutel om. Mijn glimlach moet even plaatsmaken om een kokhalsneiging te onderdrukken. Wat een walm komt me tegemoet. Met een hand voor mn mond loop ik naar binnen en sta ik even stil om alles in me op te nemen. Wat een chaos. De krijtborden met mijn eigen handschrift hangen nog boven de bar. Wat een werk staat ons te wachten. De streefdatum is 1 oktober. Poeh dat wordt krap. Maar haalbaar is het zeker! Na een inventarisatieronde voor de bouwmarkt sluit ik tevreden en met vlinders in mn buik af. Ik ben trots! Eigenhandig heb ik Jack z'n droom waar kunnen maken.
1 OKTOBER 2015
Na 11 weken keihard zwoegen en tot diep in de laatste nacht doorwerken knallen we het eerste weekend in. Een weekend wat we zelden gaan evenaren in de toekomst. De kroeg barst uit z'n voegen, de dauw puft uit de deuren. Wat is het druk. We lachen, we drinken, we kroelen oude bekenden, wat een sfeer, wat een blijdschap! Wat is de zaak mooi geworden. Op slag wordt iedereen opnieuw verliefd op deze 4 muren, net als wij zo veel jaren geleden. Ik leer meer met de minuut. Van barvrouw bombardeer ik in 1 jaar niet alleen tot horecaondernemer maar ook tot accountant en binnen een paar maanden ook tot grafisch vormgever, niet erg want beiden zitten in mijn opleidingsachtergrond. 1 nadeel: we moeten ons kleine meisje minder gaan zien want dit leidt tot meer dan een fulltime job. Relle weert zich desalniettemin kranig en heeft het perfect naar haar zin bij de oma's en op de opvang. Zoals ze het zelf zegt: "Pappa en mamma gaan centjes 'dienen".
Alleen met dat laatste gaat iets mis. Het blijkt dat het niet uitmaakt hoe goed we draaien, de huisvestingskosten zijn te hoog. Na 3 jaar zit er maar 1 ding op: willen we iets kunnen opbouwen voor de toekomst van onze dochter en onszelf dan zullen we het pand moeten kopen of ermee moeten stoppen. Dat laatste is natuurlijk geen optie, dus we hadden weer een nieuwe missie. Na carnaval 1 investeerden we in een prachtig terras met peperdure maar prachtige overkapping, al snel werd duidelijk dat we ondernemers waren van het kaliber: iedere cent gaat terug de zaak en t pand in, die spijkerbroek die kan nog wel ff.
Na toch wel een heel spannend jaar waarin het maar nét lukte kochten we het pand. Wauw wat een gevoel! Niet te evenaren. Ik proostte een shot wodka met de pilaar om 10:00 's morgens (dat was een unicum hoor ;) en heb me werkelijk waar zakelijk nog nooit zo gelukkig gevoeld! De mogelijkheden waren eindeloos. Over 15 jaar zouden we helemaal klaar zijn met aflossen en zou ik nog geen 45 zijn. Relle zou later alle opties hebben: verkopen, verhuren, zelf iets starten. We konden de bovenwoningen verbouwen, verduurzamen, verhuren. Kortom: only one way to go and thats up!
Maar toen had niemand voorzien dat corona 3 maanden later op de deur zou kloppen..
Met ál onze eigen middelen in de aankoop van het pand gingen we lockdown 1 in. Oef... van ons neverending optimisme was heel even helemaal niks meer over. We herpakten onszelf binnen een week en maakten een plan. We zouden niet bij de pakken neer gaan zitten. We hadden net een carnaval gedraaid maar ook al een offerte voor dubbel glas geaccordeerd. Dit streepte tegen elkaar weg maar was ook echt nodig, het waaide immers binnen in de bovenwoningen. De banken stopten automatisch de eerste lockdown de aflossingen gedurende een half jaar, dit gaf ons de ruimte om met hulp van onze ouders en de SEEH subsidie van de overheid de zolder van onze woning te isoleren, we keken hier op de pannen en op schimmel. We toverden samen met onze bedrijfsleider destijds Barry de zolder om tot een pracht slaapkamer met alle voorzieningen alvast voor toekomstige mogelijkheden tot verhuur (loft/studio). Ik was destijds zwanger van onze tweede dus we kwamen ook een slaapkamer tekort, dit kwam eigenlijk wel goed uit, anders hadden we geen tijd gehad om te verbouwen, daarbij geloofden wij absoluut niet in het laten gaan van het personeel dus zetten we ze graag op een andere manier in. Als bij toeval viel de lengte van de lockdown exact samen met de lengte van de verbouwing, fantastisch dus!
We mochten weer gaan draaien, zij het met maatregelen. Helaas van korte duur. Toen we lockdown 2 ingingen werd snel duidelijk dat we een iets uitvoeriger plan de campagne moesten bedenken. Wereldwijd kwam het besef dat we gedurende langere tijd met corona te maken zouden hebben dus we besloten te investeren in het pand zodat dit meer geld zou opleveren en we minder afhankelijk zouden zijn van alleen het horeca gedeelte. We sloten bij de huisbank een lening af om de bovenwoning die we verhuurden te verbouwen naar 2 luxe studio's. Ook dit keer viel de duur van de lockdown exact samen met de duur van de verbouwing. Wauw! Dit keer echter werd het financieel krapper, zeker gezien het feit dat de 'steunmaatregelen' pas werden toegekend waneer je in je hemd en onderbroek had bewezen geen witwascrimineel te zijn en hier respectievelijk een half jaar op had gewacht. En dat was dan een voorschot welteverstaan. Op de afrekening mag de ondernemer anno 2022 nog steeds wachten ;) Ook waren wij vastbesloten geen betalingen stop te zetten, we lieten alles lopen zoals in onze ogen een gezond bedrijf betaamd. Later zouden we daarvoor nog op onze vingers worden getikt ook, maar nog steeds zijn we er heilig van overtuigd dat dit ons gezond en sterk maakt. We startten met de high-bezorgingen. Wat een uitdaging: met een pasgeborene thuisscholen, highs maken en bezorgen en verbouwen, als ik terugkijk vraag ik me af hoe we het gedaan hebben, maar net als de rest van de wereld is het gelukt. :)
Weer mochten we open, weer met maatregelen maar daar waren we op voorbereid dankzij de vorige ronde. Na 2 maanden wat rust kwam echter een klap uit onverwachtse hoek, ik verloor pappa, hoe kon het zijn dat we zo veel verdriet in korte tijd te verkroppen kregen?
Toen de laatste lockdown kwam steigerde de wereld. We voelden ons gesterkt door de gasten die allemaal 'naast' ons stonden in hun verontwaardiging. Wat waren we dankbaar dat we weer open mochten net voor carnaval en wat was het een feest! Wauw! In 1 week tijd ombouwen voor het feest der feesten, en wat hebben we de vrijheid gevierd!
De grootste lol hebben we om onze huisband Meej Gaank, wat een dankbare en lieve mensen. Onze 'gastarbeiders' die ieder jaar weer met zo veel liefde tijdens carnaval weer de handen uit de mouwen steken. Ronduit fantastisch!
Ondanks vrolijke snuiten gonst de wereld wederom, maar nu uit onverwachtse hoek: Rusland valt Oekraïne binnen. De effecten op Nederland zijn nog niet te voorzien maar komen langzaam in de komende maanden onze kant op.
Het begint met de eerste brieven met prijsverhogingen van de brouwerijen. Per oktober bungelt het zwaard van Damocles boven ons allen: een immens hoge energieprijs. En dat betekent dat we weer voor een uitdaging staan. In mei hadden we het idee al opgevat om elders te gaan wonen. Dit kwam door het feit dat de bank vroeg om een nieuw taxatierapport waar we steil van achterover sloegen. We beseften dat we 3 verdiepingen te veel ruimte vonden voor ons gezin en ook dat we graag een klein huisje zouden betrekken met klein tuintje. Daarbij zouden we heel graag willen verduurzamen en vooral 'vooruit' willen, er liggen kansen wanneer we onze woning zouden verbouwen naar 2 ruimere appartementen en deze zouden verhuren. De stijgende energieprijzen geven extra noodzaak en haast aan het plan. De grote banken zijn de eerste die we aanschrijven en we starten met de huisbank. Het antwoord is nee, nee en nee. Logisch, horeca is een taboe geworden gezien de laatste 2 jaren. We besluiten eerst een hoognodige vakantie te pakken voor het eerst in 3 jaar en hierna met frisse moed verder te zoeken in de particuliere sector!
Voor nu moeten we weer opletten en dat doen we niet graag, het liefst vieren we ons feestje met rondjes van de zaak zoals jullie van ons gewend zijn. Weggeven en welvaart delen, mensen overladen met cadeautjes en spullen die we niet meer kunnen gebruiken is helemaal ons ding. Helaas kan dat nu gewoon echt niet, niet zolang we de herfinanciering niet rond hebben, we moeten even voorzichtig zijn. Wat haten we dat. Zéker als we iets willen vieren. Wel wilden we iéts doen dus hebben we de leuke t-shirt actie in het leven geroepen, de kortingscode waarmee je alle oude slogans van de afgelopen 7 jaar eenmalig nog kunt scoren. Typ simpelweg de code FEEST in en claim je korting. De webshop vindt je hier: https://www.bruincafejaxx.com/webshop
Ook is ons nieuwe high seizoen weer begonnen, leuker en lekkerder dan ooit want ik ben tegenwoordig in de leer bij een heuse kok 🤓 wel hebben we onze arrangementen in plaats van een systeem van verlies wat winstgevender gemaakt, dit betekent dat we het menu niet meer iedere week veranderen maar vastleggen voor 2 maanden en ook niet meer met alle allergien rekening houden maar écht een Bourgondisch arrangement aanbieden. We blijven bij onze leest: een bruine kroeg die gerechtjes aanbiedt bij prachtbieren en overige dranken, we zijn immers geen restaurant met uitgebreide keuken. Wil je dus echt dat er rekening wordt gehouden met meer dan alleen een vlees of vis voorkeur dan vinden we het echt geen enkel probleem om je met heel veel liefde naar onze lieve collega's te verwijzen die deze kennis beheersen en voor je klaarstaan. Onze arrangementen zijn lekker Bourgondisch en blijven een verrassing tot het laatste moment!
De highs boeken en bekijken doe je hier:
HOOGTEPUNTJES
"ik dacht dat het een grapje was dus ik ben niet geweest!"
Nee het was geen grapje. We hebben echt Extince op het podium gehad. Supergaaf. Toch wel een van de hoogtepunten.
In juni 2015 bespraken we het concept van JaxX, we wilden starten met 12 speciaalbieren, dat leek ons wel 'genoeg'. vandaag de dag hebben we er meer dan 70. Luisteren naar de gast, dat zou ons uitgangspunt zijn en dat doen we nu, 7 jaar later, nog steeds. Al heel snel bleek dat er een enorme vraag naar verschillende soorten bieren was. Live-muziek zou onze andere pilaar worden. We startten met beginnende bandjes. We wilden een 'opstartpodium' zijn voor jongeren met eigen werk. Na 5 jaar moesten we met pijn in ons hart toegeven dat we echt heel alleen waren in onze overtuiging en gooiden we het roer om. Dus na lockdown 3 groeide ons budget en ook de namen. We gingen tribute en coverbands boeken. Maar niet de eerste de beste, de échte grote namen. En wat een parels kwamen voorbij!
Toch wel een van de dingen waar we het meest trots op zijn, zijn de benefiet(s)weekenden. We startten klein maar groeiden ieder jaar. Het eerste jaar gingen we als verrassing die kant op om 'ons' team naar boven te juichen. Wat begon met een goed gevoel veranderde vrij snel toen we in de auto de berg opreden en ik me haast schuldig voelde dat ik zelf niet mee ploeterde die berg op. Een jaar later liep ik zelf tussen de deelnemers de Mont Ventoux op. Dit zouden we 2 jaar op rij doen. Daarna helaas door corona niet meer. We hopen nog een keer een klapper van een weekend te mogen wegzetten en met een megateam mee te mogen doen!
Samen Sterk!
7 jaar lang op 1 lijn zitten. Wat zeg ik? 15 jaar lang op 1 lijn zitten, met je beste maat.. Dat is op zn zachtst gezegd bijzonder te noemen. Deze hele lap tekst is slechts 1 100ste van de bijzondere momenten die ik kan vermelden als ik terugkijk op ons leven samen, ons leven hier binnen, ons leven met de meiden, met de zaak, met de gasten, met ons team. Het is eigenlijk niet vast te leggen, niet in fotos, niet in woorden. Wel kan ik zeggen dat ik iedere seconde van iedere dag immens dankbaar ben voor alles wat we samen meemaken. Ik ben zelfs dankbaar voor corona, de tijd die we samen gehad hebben neemt niemand ons af, de initiatieven die zijn ontstaan, wat het gedaan heeft voor onze zaak, voor ons toekomstperspectief, het glas is altijd halfvol laten we maar zeggen. Natuurlijk heeft het zeer gedaan, maar laten we ons focussen op de mooie dingen die het teweeg heeft gebracht, dat is immers waar onze kracht zit, always look on the bright side. Ons krijgen ze niet klein.
Lieve gasten, lieve man, lieve kroeg,
Dagge bedankt zet da witte!
Op naar de volgende jaren!
Comments