We tellen 11 weken af naar Carnaval! Het motto van dees jaor is 'Wad n 'istorie', iedere donderdag duiken we daarom terug in de tijd met een Throwback Thursday. Aftellen tot carnaval!
#1 Trillende fundering
In de jaren 50 haalde ons pand al de voorpagina, was het al een beetje anders dan anders. Na heropbouw had het verdiepingen die niet meer op elkaar aansloten, een gek pand wat perfect bij ons past.
Vooral een pand vol herinneringen..
Wie binnen stapt voelt de muren haast leven, geschiedenis ademen en eenieder omarmen, als een warme deken.
Iedere dag stappen we nog steeds met een glimlach de zaak binnen, ja, zelfs in coronatijd.
Het is een zegen om dit werk uit te mogen voeren, een passie om onze liefde voor het pand en het vak te delen met onze gasten. Het voelt alsof je lichter naar buiten loopt dan je binnenkwam.
Dankbaar zijn we voor al 25 jaar (Jack) & 18 jaar (voor mij) leven in deze zaak, het mogen verbeteren, onderhouden. Wat je geeft krijg je terug en dat voelen we.
Deze carnaval wordt voor Jack z’n 25e tussen deze muren, voor mij de 18e. Desalniettemin wordt de spanning er ieder jaar niet minder om, de kriebels in onze buik, heuse vlinders.
Wat is jouw favoriete herinnering tussen deze 4 muren? #throwbackthursday #nostalgie #roosendaalnostalgie #wadunistorie #dnavanroosendaal
#2 Heropbouw
Het pand is ingestort bij het verwijderen van de truck. Tijd voor wederopbouw!
Het achterste deel is daarom een stuk ouder dan het voorste deel.
Met respect voor de originele bouw is de voorkant opnieuw opgebouwd, echter, de verdiepingen sloten na heropbouw niet meer aan. Waar voor de instorting de appartementen per verdieping waren ingedeeld, werd dit nu gesplitst. Wie goed binnen kijkt, ziet ook daar duidelijk het “oude” en “nieuwe deel”. De voorkant is dan ook moderner opgebouwd en met duurzamere materialen, iets waar we tijdens de verbouwing in de zomer van 2015 achter kwamen. Bij onze verduurzaming in de jaren erna hebben we vooral oog gehad voor de details en het in ere houden van de originele bouw. Het pand zit in ons hart en vanuit daar benaderen we onze investeringen. Zit dit pand ook in jouw hart? Deel jouw fijnste herinneringen, wij bundelen ze! #wadnistorie #throwbackthursday#iederedonderdagtotcarnaval #jakkeskendetverhaol #jakkes2024 #carnaval2024 @in.roosendaal@bezoekroosendaal
#3 De Heksenketel
De heksenketel
In 1996 startte er een klein vrouwtje een grote legende. De heksenketel opende haar deuren toen ik 6 was en Jack 16. De eerste 3 jaar werkte Jack nog bij de Poort en hing ik in de stoplichten op het kruispunt (“Yonne kom uit die paal!”)
De eerste kennismaking die ik met Jack had was het gezeik om “nog een koekje” en een chocomel. Jack vond mij maar een k*tkind. De Heksenketel was en blijft een begrip, niet alleen binnen het Roosendaalse maar ook binnen de bandcultuur. Je was de man als je op het podium hier had gestaan. Er was ook ruimte voor opkomend talent. Menig artiest heeft hier z’n eerste solootjes voor publiek gespeeld, z’n stembanden opgerekt, eerste vellen kapot geslagen en snaren op-gespeeld. Daarnaast was het vanaf dag 1 een plaats voor ontmoetingen, zijn menig relatie hier begonnen (en geëindigd 🫣) en wellicht zelfs kids verwekt op de plee. De heksenketel kende hoogtij dagen. Ik kwam erbij achter de bar toen het al 10 jaar bestond -2 jaar langer dus dan JaxX nu-. Toen ik 12 was echter had ik met pappa, mamma en Petra aan de bar al laten vallen dat ik “deze kroeg ga overnemen als ik groot ben”. Met z’n resting bitch fase zei de toen 22-jarige Jack achter de bar: “dat kan niet broekie, dat doe ik al”.
Ik ben de heksenketel elke dag dankbaar. Het was de bakermat van mijn huidige geluk. Ik heb er gelachen en gehuild, gefeest en uitgekaterd, in elke bovenwoning huisgehouden 🤭 en iedere centimeter grondig leren poetsen. Het was het begin van mijn toekomst, een prulletje van 6 dat uiteindelijk pandeigenaar, uitbater, vrouw van een fantastische man en mamma van 2 geweldige kindjes zou worden, allemaal binnen deze muren. Wat is jouw favoriete herinnering aan de Heksenketel?
We tellen af tot carnaval, uiteindelijk worden het er natuurlijk #11 #wadnistorie #throwbackthursday #iederedonderdagtotcarnaval #jakkeskendetverhaol #jakkes2024 #carnaval2024
Onze kruising
Terug de tijd in, naar 1940.
Door een Brits bombardement tijdens de tweede Wereldoorlog ontstaat er een gat in de Molenstraat. Dit gat werd een binnensingel, welke bij terugkeer van Burgermeester Prinsen uit Duitse gijzeling de Burgemeester Prinsensingel werd genoemd. De gevelplaat op de kruising met de Molenstraat, op het pand nr 68 dateert uit 1941. “Het vuur dat wordt getemd door moed” zie foto, is een verkorte versie van een gedicht van Jan Engelman. Het is een herinnering aan het verwoestende bombardement en de geboorte van ons kruispunt.
#wadnistorie #jakkeskendetverhaol #carnaval2024 #molenstraatroosendaal #burgermeesterprinsensingelroosendaal #geschiedenisvanroosendaal #metdankaanonzebuurtjes
La puerto
Lache zeetie
Dat was het motto van 1990, mijn bouwjaor. In de Kwakkelkraant vinden we de deelnemers van dat jaar. “Laperto” valt er te lezen. Een stukje geschiedenis…
Laperto is de naam die de horeca onderneming die nu JaxX heet in 1990 droeg. Dit heeft een reden, een hele bijzondere: Laperto is een marmersoort (ik hoor sommigen van jullie al “aaaaaaah” en ja, datzelfde Laperto marmer ligt nog steeds op onze vloer. Van origine is het wit. Wie regelmatig voet in onze kroeg zet weet dat ons marmer alles behalve wit is. Dat komt door de vele zuren uit bier en schoonmaakmiddelen, dat maakt dat het marmer door alle jaren heen roze en oranje verkleurd is.
Voor het oplettende oog: richting de schuurdeuren is het marmer ineens verdacht wit. Zo’n 20 jaar geleden stond er namelijk een biljart, bij het vele in en uit rijden van dit biljart zijn de tegels zodanig beschadigd dat wij hebben besloten de kapotte tegels te vervangen vorig jaar. Het resultaat is een stuk of 10 spiegelgladde, spierwitte marmeren Lapertotegels, die afsteken tegen de tands des tijds.
Einde heks
We skippen wat jaren… door naar 2014. Een jaar wat ons persoonlijk heel erg bij is gebleven. Dit was het jaar dat wij afscheid namen van de Heksenketel, dat Relle geboren werd, ze vervolgens kantje boord enkele weken voor kerst opgenomen werd en we net voor de jaarwisseling gelukkig weer naar huis mochten. De grootste verandering in ons leven vond in dat jaar plaats. We waren geen jack en yonne meer, geen gezichten van de Heks, we werden het team ‘ouders van Relle’. Na 20 jaar oud en nieuw op dit kruispunt vierden we onze jaarwisseling op de bank, met een slapende relle in de box. Om 00:00 liep ik het weiland achter ons huis in, ging zitten midden in het bevroren gras en keek naar Roosendaal in de verte, in stilte genoot ik van al het vuurwerk in de verte. Dat moment zal ik nooit van m’n leven meer vergeten.
2015 begon… na enkele weken bereikte ons de tamtam: de Heksenketel gaat haar deuren sluiten. Ik vroeg jack op een avond of hij wilde dat ik zou informeren bij de pandeigenaar of we het konden huren, van overname was geen sprake, waardoor we uiteindelijk kozen voor ons gezin en een stabiele toekomst voor het toen nog ongeboren kindje in mijn buik. Er ontstond ineens toch een mogelijkheid om onze droom te verwezenlijken.
Jack keek me vermoeid aan en zei: ik heb de energie niet meer.. maar als jij die wel hebt, ga vooral het gesprek aan. Enkele weken verstreken, weken waarin ik met een slapende relle bovenop me een bedrijfsplan maakte, een investeringsbegroting en een afspraak met de pandeigenaar en de bank.
Half februari 2015
Jack vertrekt naar z’n werk, ik heb mijn schoonmoeder gevraagd op te passen en vertrek vol goede moed met m’n roze mapje met cijfers en m’n ondernemingsplan naar de pandeigenaar en later die dag de bank. Om 23:00 ‘s avonds stapt Jack binnen na een lange dag werken en ik vraag hem te gaan zitten.
“Het is gelukt” zeg ik. Het duurt even voor de realiteit tot hem doordringt. In eerste instantie zie ik een vlaag van paniek, zijn ogen schieten naar relle die ligt te slapen in de box en dan weer terug naar mij. “We hebben de lening gekregen op basis van realistische verwachtingen, we hebben geen rooskleurig beeld geschetst, maar een beeld dat haalbaar is” (little did we know)
Langzaam maar zeker verscheen er een grijns op jack z’n gezicht.
In de weken die volgden werkte ik aan de website die toen nog offline was, en aan de Facebook pagina. We mochten onder geen voorwaarde nog naar buiten met ons plan van de pandeigenaar voor de Heksenketel daadwerkelijk gesloten was.
De “laatste avond” naderde met rasse schreden. Onze eerste avond samen uit sinds relle geboren was, natuurlijk wilden we afscheid nemen van dat wat jarenlang ons leven, onze adem, onze hartslag was geweest.
Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat we het laatste nummer hoorden, wel 100 mensen om ons heen waren volledig in tranen, zo begrijpelijk… maar wat voelde het machteloos om niet te mogen zeggen dat ze zich geen zorgen hoefden te maken… dat we snel weer terug zouden zijn, hun woonkamer zou voortbestaan.
1 juli
Ik haal de sleutel op bij het accountantskantoor van de pandeigenaar. Ik reed naar de zaak en stapte binnen. Dat gevoel… ik geloof niet dat ik de woorden kan omschrijven. Ik ben op de vieze vloer gaan zitten en heb daar zeker een uur gezeten, met een glimlach van oor tot oor.
Eindelijk…
En toen begon ons verhaal pas. #kendetverhaol
Verbouwing JaxX
2015
11 weken.. hij blijft maar terugkomen. 1 oktober was onze D-Day, we hadden 11 weken de tijd om te verbouwen. En we hadden iedere minuut van iedere dag nodig. Eindelijk konden we alle plannen die we al die jaren al hadden, verwezenlijken. Voor het eerst moest ik relle gaan missen, gaf ik haar smorgens een kus en vertrok ik. Naar onze toekomst. Met bloed, zweet, tegenslagen en tranen lukte het ons om alles te strippen en opnieuw op te bouwen, vorm te geven naar onze droom. Uit alle hoeken kwam hulp, tot de laatste avond voor de opening waren we bezig, tot middernacht, bij het licht van bouwlampen.
Een van de momenten die me in deze periode het meest is bijgebleven is het moment dat we de website en Facebook pagina lanceerden. “Klaar voor?” Vroeg ik aan Jack. Ik klikte met mijn muis en ineens was “bruin café Jaxx” online. Het begon met 1 bliepje. “Vind ik leuk” dat bliepje veranderde in een waar orkest van bliepjes. En toen begonnen onze telefoons over te gaan. Wat een dag.
We verhuisden terug naar Roosendaal. Nog geen half jaar eerder namen we onze hele huisraad mee… vanaf de achterste bovenwoning, naar ons mooie huis in Nispen. Wat woonden we daar fijn. Maar het was niet te combineren. Als we elkaar af zouden lossen kon relle niet alleen gelaten worden. Nu zouden we onze intrek nemen in de voorste bovenwoning. Toen we de straat inreden met een aanhanger vol spullen stond “dotan-home” aan. Mamma reed, ze pakte m’n hand vast en ik zag tranen over haar wangen rollen. Wat hadden we veel lieve mensen om ons heen die dit ons van harte gunden.
2 oktober 2015
Wakker worden met vlinders in je buik…
Ons openingsweekend was er een voor in de boeken. Destijds dachten we dat we dat in geen jaren zouden evenaren…
Little did we know
Opening JaxX
2 oktober 2015 startten we een geweldige kroeg, een warme huiskamer voor heel veel mensen. Een thuiskomen, een weerzien. We startten rustig, waren net een dieselmotortje dat langzaam op gang kwam. Eerst een paar feestjes, toen wat meer… tot een een benefietweekend en naar Zuid-Frankrijk. Een jaar later waren we 6 volle dagen in de week bezig met de zaak. Overdag afspraken, overleggen voor feestjes en bruiloften, we deden de meest gekke dingen. Gooiden de kroeg vol blaadjes, namen alle kids mee naar het strand in Etten-Leur, breidden ons team jaxx voor de @colsensation uit, brachten JaxX op locatie bij bruiloften en feesten en ga zo maar door. Carnaval werd gekker en gekker, we ontvingen onze eerste ‘uisorde, en die werd gelukkig later gevolgd door meer.
Inmiddels hebben menig artiest ons podium onveilig gemaakt, hebben we al aardig wat personeel zien komen en gaan, voor wie jaxx een tussenstop was en wat ze altijd in hun hart zullen bewaren. Er is gelachen, gehuild, gerouwd en getrouwd in ons cafe. Wat een rijkdom.. en wat een rollercoaster. Heerlijk op dreef waren we, met als kers op de taart de koop van het pand. We bleven investeren, zeker net na de koop in oktober 2019, tot alles ineens tot een verbluffende stop kwam 3 maanden daarna… 2020 zou ons jaar worden… we zouden gaan trouwen, ik werd 30, jack werd 40, de kroeg werd 5. We zouden dit jaar gaan feesten. Helaas liep het wat anders…
Volgende week het vervolg in #9 corona
Corona
De minste leuke blog van allemaal, toch moet hij geschreven worden. Wat een verdriet en wat een geluk hebben we in deze lockdowns ervaren. Mijn basis.. mijn rots, mijn pappa overleed, na toch al een bewogen zwangerschap en sociaal isolement door corona. Het was taai.. we hebben geleje. Machteloos keken we hoe Rutte op tv de derde lockdown aankondigde. De frustratie was niet in woorden uit te drukken, de financiën waren 1 ding… maar wat het mentaal heeft gedaan is een heel ander verhaal. De eerste twee lockdowns gingen we met opgeheven hoofd in, ik was zwanger van vuur en dat ging niet van een leien dakje, dus het had zo zijn voordelen dat jack vaker thuis was en het was een goede afleiding. In de eerste lockdown gingen we verbouwen, lang uitgesteld onderhoud en verduurzaming, waar ineens ruimte voor was.
De tweede lockdown grepen we aan voor de tweede verbouwing, alsmede het bezorgen van pakketten. De lang verwachtte coronasteun was een druppel op een hete plaat. Lang niet genoeg om de kosten te dekken en om er uberhaupt recht op te krijgen moest je wel even tot in je hemd al je persoonlijke informatie overhandigen. Het was denigrerend, vermoeiend en zakelijk gezien de minst toffe periode die ik heb meegemaakt binnen jaxx. Ik praat er ook echt niet graag over. Desondanks was de noodzaak ons duidelijk, we ondergingen het en maakten er het beste van. Bedachten dat we mazzel hadden dat we überhaupt iets van steun kregen, dat we toch dankbaar mochten zijn dat we in Nederland woonden… focusten ons op de geboorte en eerste maanden van Vuur, het zonnetje in deze tijd. De derde lockdown echter, toen duidelijk was dat de besmettingen in de horeca slechts 2.7% bedroegen ging een stuk slechter onze keel in. De steunmaatregelen lieten langer en langer op zich wachten en de buffers waren meer dan op.
2 weken voor carnaval kregen we groen licht, we mochten gaan draaien, niet met maatregelen, maar helemaal vrij. 14 dagen lijkt veel maar is echt niks als het aankomt op de voorbereidingen van carnaval. Klagen doe je natuurlijk niet, dus gas erop! We gingen ervoor zorgen dat we los konden! Wat was het lekker om weer oud en vertrouwd te mogen draaien!
Aangezien het zo plots was leek het wel alsof de hele samenleving weer 100% draaide en geen seconde meer achterom keek, of wilde kijken. Pas een jaar later zag ik een herinnering voorbij komen op Facebook en pakte ik even de tijd om de lockdownperiodes een plek te geven en stil te staan bij de bizarre periode die we achter de rug hadden, de helse zwangerschap, de geboorte waar niemand bij mocht zijn, niet eens Relle… en hoe ver weg dit nu leek, de impact die dit op alle levens gehad heeft. Voor de kinderen die niet naar school zijn gekund, de verplegers die wonden hadden op hun wangen van de mondkapjes, de jongeren die hun vrienden hebben moeten missen en voor altijd gedeukt zijn door deze tijd, de mensen die geliefden zijn verloren, en ga zo maar door..
Om deze reden ben ik het verplicht deze periode te moeten vermelden. Al is het met een zwaar gemoed. Het is onderdeel van ons geworden, we nemen het allemaal met ons mee en genieten nog wat éxtra van onze vrijheid, want deze is alles behalve vanzelfsprekend..
#10 Weer open
Carnaval! Alles behalve de optocht voelde als vanouds. Wat een verademing om mensen weer vast te mogen pakken, niet meer verplicht te hoeven zitten in de kroeg, geen anderhalve meter afstand en geen desinfectiepaal of qr code.
Van 0% gingen we meteen 200%, gas erop!
Na carnaval was het dan toch eindelijk zo ver! Jack en ik gingen na jaren verloving trouwen. Stiekem en in besloten kring op de dag dat we 15 jaar samen waren. Alleen onze getuigen waren aanwezig. Ik trouwde in een jute jurk, want ‘meneer zou mij zelfs mooi vinden in een jute zak’. Een jute zak is what you’ll get!
Ik nam de volgende geloften af, met de kinderen aan onze zijde:
Jacky
Hier zijn we dan, na precies 15 jaar,
Probeer ik alles wat ik voor je voel op 1 papiertje te schrijven.
Je vroeg me of ik jouw vriendinnetje wilde zijn,
Nu vraag ik jou om voor altijd mijn man te blijven.
Een zakelijke overeenkomst noemen we het, een moment alleen van ons.
Maar ik weet diep in mijn hart: er is niemand geweest, er gaat niemand meer komen in dit leven,
Die ik tijdens “wat ik nooit van m’n leven zou gaan doen” het jawoord ga geven.
Je bent m’n beste vriend, m’n soulmate, m’n alles,
Ik kan bij je huilen, lachen en vloeken,
Maar nog vaker is een blik al genoeg.
Je bent er altijd, ik hoef je ogen nooit te zoeken.
We hebben in die 15 jaar rimpels gekregen, en ook aardig wat grijze haren, nou ja jij dan..
Maar vooral ben ik iedere dag meer van je gaan houden,
de beste pappa, de liefste man…
Je vult me aan op alle vlakken,
Of het nu de kinderen betreft, de zaak of als mens.
Ik wil samen met je gaan, staan en sterven,
Geen dag zonder je hoeven zijn,
Niks van je hoeven erven,
Dat is mijn grootste wens.
Alle rijkdom in de wereld heb ik al..
dat heb jij me gegeven.
Ik mag me gelukkig prijzen dat ik kan zeggen: wat heb ik een prachtig leven.
Wanneer je naar me kijkt voel ik bewondering, respect en bovenal liefde die nooit dooft,
ik herken de blik omdat het alles omvat wat ik ook voor jou voel,
Dag in dag uit trotseren we alle uitdagingen op ons pad, met opgeheven hoofd,
Want we weten in ons hart: iedere dag zijn we dichter bij ons doel!
Voor deze twee mensjes,
De reden van ons bestaan,
Dat wat ons hart doet kloppen, iedere dag weer,
Is weten dat we voor hen, strijden voor meer.
Niks krijgt ons klein,
wat er ook gebeurt met ons,
Ik zeg nu vaarwel tegen mijn achternaam, vervuld met trots,
Ik was een fiere van Gastel maar zal compleet zijn als Siemons.
Na deze woorden hebben de kinderen hun eigen akte ondertekend, zo was het helemaal officieel, we trouwden als gezin. Samen konden we de wereld aan!
En wad 'n toekomst
We zijn aanbeland na 10 throwbacks bij de dinsdag voordat we losbarsten. Carnaval 2024 staat op de stoep. De voorweken smaakten definitief naar meer, wat een sfeer en wat een gezelligheid. De toekomst wordt vanaf nu geschreven, terwijl ik dit typ. Die toekomst, die maken we samen! Het worden weer vijf mooie dagen vol saamhorigheid en liefde, warmte, muziek en dans, goede gesprekken en een hoop dronken gelal. Niets kan carnaval evenaren. Hoe bijzonder is het, dat wij, van alle mensen op de aardbol, dit gevoel mogen ervaren, ieder jaar weer. Lieve gasten, leutige tullepetaonen, we gaan ons weer vol inzetten voor jullie, we maken er weer een prachtig feest van. Voel je welkom en gewaardeerd, dat is waar wij voor staan. Bedankt voor alle mooie jaren die we al achter de rug hebben.
En bedankt ook voor de toekomst, we gaan er eens aan beginnen. ♥️ Proost!
Lees de hele blog hier -> https://www.bruincafejaxx.com/proef-ontdek-geniet #carnaval2024 #tullepetaone #jakkeswadntoekomst